امیدواری چین به همکاری با آمریکا در برنامه‌های فضایی

چین قصد دارد تا قبل از سال ۲۰۳۰ فضانوردان را روی ماه فرود بیاورد، ایستگاه فضایی خود را گسترش دهد و شرکای خارجی را با خود همراه کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از ای‌بی‌سی، مقامات برنامه‌ی فضایی رو به رشد چین در روز دوشنبه اعلام کردند که قصد دارند تا قبل از سال ۲۰۳۰ فضانوردان را روی ماه فرود بیاورند و ایستگاه فضایی خود را گسترش دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اعلام روز دوشنبه در ‌بحبوحه‌ی رقابت با ایالات متحده برای دستیابی به نقاط عطف جدید در فضای ماورای جو منتشر شد که نشان دهنده‌ی رقابت آنها برای نفوذ در رویدادهای جهانی است.

این موضوع خاطرات رقابت فضایی بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی سابق را در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ تداعی کرده است، اگرچه اعتقاد بر این است که هزینه‌های آمریکا، زنجیره‌های تامین و توانایی‌های آمریکا، حداقل در حال حاضر، برتری قابل توجهی نسبت به چین دارد.

بیشتر بخوانید:

قدرت چین در فضا بیشتر است یا آمریکا؟

ایالات متحده قصد دارد تا پایان سال ۲۰۲۵ فضانوردان را به عنوان بخشی از ماموریت آرتمیس با کمک شرکت‌های فضایی بخش خصوصی مانند اسپیس‌ایکس و بلو اوریجین به سطح ماه بازگرداند.

معاون مدیر آژانس فضایی چین در یک کنفرانس خبری اهداف مشابه این کشور را تایید کرد اما تاریخ خاصی را اعلام نکرد.

این آژانس همچنین سه فضانورد را معرفی کرد که صبح سه‌شنبه به ایستگاه فضایی چین عزیمت کردند. آنها جایگزین فضانوردانی هستند که شش ماه را در ایستگاه فضایی گذرانده‌اند.

لین ژی کیانگ(Lin Xiqiang) معاون مدیر آژانس فضایی سرنشین‌دار چین در جلسه توجیهی به خبرنگاران گفت: چین ابتدا در حال آماده شدن برای اقامتی کوتاه مدت در سطح ماه و اکتشاف مشترک آن توسط انسان و ربات است.

وی گفت: ما یک ایستگاه فضایی نزدیک به زمین و یک سیستم حمل و نقل برای انسان‌ها داریم که با فرآیندی برای انتخاب، آموزش و پشتیبانی از فضانوردان جدید تکمیل شده است. برنامه‌ی زمانی انجام دو ماموریت انسانی در سال برای رسیدن ما به اهدافمان کافی است.

گفته می‌شود که ایستگاه فضایی تیانگونگ در ماه نوامبر با اضافه شدن ماژول سوم تکمیل شده است.

لین گفت، ماژول چهارم در یک زمان مناسب برای پیشبرد پشتیبانی از آزمایش‌های علمی و فراهم کردن شرایط کار و زندگی بهتر برای خدمه پرتاب خواهد شد.

سه فضانوردی که در فضاپیمای شنژو ۱۶ به فضا پرتاب شدند با سه فضانوردی که طی شش ماه اخیر در ایستگاه فضایی چین زندگی کرده‌اند و آزمایش‌ها و مونتاژ تجهیزات داخل و خارج ایستگاه را انجام داده‌اند، همپوشانی دارند.

در میان این فضانوردان جدید یک غیرنظامی برای اولین بار حضور دارد. پیش از این تمامی سرنشینان عضو ارتش آزادی‌بخش خلق بوده‌اند.

گوی هایچائو(Gui Haichao)، استاد موسسه‌ی تحقیقاتی هوافضای پکن، به جینگ هایپنگ(Jing Haipeng) فرمانده این ماموریت و ژو یانگژو(Zhu Yangzhu) مهندس فضاپیما به عنوان کارشناس محموله پیوسته است.

جینگ در گفت‌وگو با رسانه‌ها گفت که این ماموریت مرحله جدیدی از کاربرد و توسعه در برنامه فضایی چین را رقم خواهد زد.

جینگ که سه پرواز فضایی پیش از این انجام داده است، گفته است: ما کاملا معتقدیم که بهار علم فضایی چین فرا رسیده است و عزم، اعتماد به نفس و توانایی لازم برای تکمیل قاطعانه این ماموریت را داریم.

اولین ماموریت فضایی سرنشین‌دار چین در سال ۲۰۰۳ این کشور را به سومین کشوری پس از اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده تبدیل کرد که یک انسان را به فضا فرستاد.

چین پس از اینکه از حضور در ایستگاه فضایی بین‌المللی محروم شد، ایستگاه فضایی خود را ساخت.

عدم حضور چین در این ایستگاه عمدتا به دلیل مخالفت ایالات متحده در مورد روابط نزدیک برنامه‌های فضایی چین با ارتش آزادی‌بخش خلق بود.

فضا به طور فزاینده‌ای به عنوان یک عرصه‌ی جدید رقابت بین چین و ایالات متحده، دو اقتصاد بزرگ جهان و دو رقیب دیپلماتیک و نظامی تبدیل شده است.

فضانوردانی که ناسا تا پایان سال ۲۰۲۵ به ماه می‌فرستد، قطب جنوبی این قمر را در نظر دارند، جایی که گمان می‌رود دهانه‌های درون سایه دائمی و مملو از آب یخ زده وجود داشته باشد.

طرح‌هایی که برای ساخت پایگاه‌های دائمی در ماه نیز توسط هر دو کشور در نظر گرفته شده است نیز سوالاتی در مورد حقوق و منافع در سطح ماه ایجاد می‌کند. قوانین ایالات متحده به شدت همکاری بین برنامه‌های فضایی دو کشور را محدود می‌کند و این در حالی است که چین می‌گوید از همکاری‌های خارجی استقبال می‌کند. این همکاری‌ها تاکنون به تحقیقات علمی محدود شده است.

لی ینگلیانگ(Li Yingliang) مدیر فناوری آژانس پروازهای فضایی سرنشین‌دار چین، بعدازظهر روز دوشنبه گفت که چین امیدوار به همکاری بین‌المللی بیشتر از جمله با ایالات متحده است.

لی گفت: موضع ثابت کشور ما این است که تا زمانی که هدف استفاده از فضا برای مقاصد صلح آمیز باشد، مایل به همکاری و ارتباط با هر کشور یا سازمان هوافضایی هستیم.

او افزود: شخصا ابراز تاسف می‌کنم که کنگره‌ی ایالات متحده پیشنهادهای مرتبطی مبنی بر ممنوعیت همکاری در زمینه هوافضا بین ایالات متحده و چین دارد.

ایالات متحده و چین علاوه بر برنامه‌های خود به ماه، مریخ نوردهایی را نیز بر روی مریخ فرود آورده‌اند و پکن نیز قصد دارد از ایالات متحده در فرود یک فضاپیما بر روی یک سیارک پیروی کند.

سایر کشورها و سازمان‌ها از هند و امارات متحده عربی گرفته تا اتحادیه اروپا نیز در حال برنامه‌ریزی برای انجام ماموریت به ماه هستند.

ایالات متحده بین سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ شش ماموریت سرنشین‌دار به ماه فرستاد که سه مورد از آنها شامل استفاده از یک ماه‌نورد قابل رانندگی بود که چین می‌گوید اکنون با مناقصه‌هایی در بخش خصوصی در حال توسعه آن است.

در حالی که آمریکا در حال حاضر تعداد بیشتری از پایگاه‌های فضایی را اداره می‌کند و شبکه بسیار گسترده‌تری از شرکای بین‌المللی و تجاری نسبت به چین دارد، برنامه چین به شیوه‌ای ثابت و محتاطانه پیش رفته است که نشان‌دهنده افزایش حضور گسترده‌ی این کشور در بخش اقتصادی و نفوذ جهانی از دهه ۱۹۸۰ است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: جمهوري چين هوافضا دانشگاه تهران جهاد دانشگاهی جهاد دانشگاهی 1402 پژوهشگاه رویان نشان عالی دانش دوازدهمین آیین اعطای تندیس ملی فداکاری آیین اعطای تندیس ملی فداکاری دانشجویان ایران تندیس ملی فداکاری دانشگاه تهران جهاد دانشگاهی جهاد دانشگاهی 1402 پژوهشگاه رویان ایستگاه فضایی ایالات متحده سرنشین دار فضایی چین ی فضایی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۶۳۶۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مهار ایران توسط چین؛ چالش‌هایی برای اهرم فشار آمریکا

واشنگتن خواهان مهار پکن در تهران است، اما کارشناسان می گویند این موضوع به این سادگی ها هم نیست.

به گزارش خبرآنلاین نشریه فارن پالیسی در مقاله ای با عنوان "چین واقعاً چقدر بر ایران اهرم دارد؟" نوشت: حتی قبل از اینکه ایران صدها هواپیما بدون سرنشین و موشک را به سمت اسرائیل پرتاب کند، مقامات آمریکایی از چین خواسته بودند تا از نفوذ خود برای متقاعد کردن تهران برای مهار اقدامات تحریک‌آمیز خود و گروه‌های مقاومت در سراسر خاورمیانه استفاده کند.

حمله انتقام جویانه ایران که اولین حمله مستقیم این کشور به خاک اسرائیل بود، ایالات متحده را به استفاده بیشتر از اهرم بالقوه پکن در خاورمیانه ترغیب کرده است. چین مدت‌هاست که بزرگترین شریک تجاری ایران است و مقامات ارشد ایالات متحده از جمله رئیس جمهور جو بایدن، به طور علنی از پکن خواسته‌اند تا به کنترل تهران کمک کند، به ویژه در حالی که ماه‌ها حملات گروه انصارالله در دریای سرخ که توسط ایران تشویق می‌شوند، حمل و نقل جهانی را مختل کرده است. جان آلترمن، مدیر برنامه خاورمیانه در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی گفت: « حدود یک سوم از کل تجارت ایران با چین شکل می‌گیرد و این کشور به یک محافظ مهم برای منافع ایران در شورای امنیت تبدیل شده است. به نظر من چین تنها کشوری است که بیشترین توانایی را برای نفوذ بر ایران دارد، اگر بخواهد.»

با افزایش تنش بین اسرائیل و ایران، قانونگذاران آمریکا فشار را بیشتر می‌کنند. در تازه‌ترین اقدام، مجلس نمایندگان آمریکا با اکثریت قریب به اتفاق قانون تحریم‌های انرژی ایران و چین را تصویب کرد. این قانون برای هدف قرار دادن شرکت‌های چینی که نفت خام ایران را خریداری می‌کنند و در نتیجه پول را به اقتصاد ایران پمپاژ می‌کنند، طراحی شده است. این لایحه برای تصویب نهایی به سنا منتقل شده است.

جاش گوتهایمر، نماینده دموکرات کنگره گفت: «در حالی که ما اینجا هستیم، ایران از تجارت نفتی خود با چین برای آوردن درآمد ۱۵۰ میلیون دلاری در روز استفاده می‌کند. چین با واردات میلیون‌ها بشکه نفت در روز، ایران را در تجارت نگه می‌دارد و بودجه‌های مهمی را برای برنامه هایی چون توسعه موشکی و تسلیحات هسته‌ای فراهم می‌کند.

اگرچه ایالات متحده به طور فزاینده ای به دنبال چین برای تحت تأثیر قرار دادن ایران است، برخی کارشناسان هشدار می دهند که این موضوع به این سادگی ها نیست.

کمتر کشوری به اندازه چین با ایران روابط اقتصادی قابل توجهی دارد. چین برای بیش از یک دهه بزرگترین شریک تجاری ایران بوده است، یک رابطه طولانی مدت که عمدتا حول محور تجارت نفت بوده است. بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳، شرکت‌های چینی واردات نفت ایران را بیش از سه برابر کردند و فروش را به بالاترین حد در ۱۰ سال اخیر رساندند.

اما روابط اقتصادی آنها به لحاظ نفوذ نابرابر است. به عنوان مثال، سال گذشته بیش از ۹۰ درصد صادرات نفت خام ایران به چین بوده است. با این حال، چین تامین‌کنندگان بسیار دیگری فراتر از ایران دارد و عرضه تهران تنها ۱۰ درصد از کل واردات چین را تشکیل می‌دهد.

پاتریشیا کیم، یکی از همکاران موسسه بروکینگز، به فارین پالیسی گفت: پکن به‌عنوان بزرگ‌ترین شریک تجاری و حامی قدرت بزرگ ایران، از کانال‌های ارتباطی ممتاز با تهران برخوردار است و بدون شک نفوذ بیشتری بر این کشور نسبت به ایالات متحده یا متحدانش دارد.

او افزود: «اگر رهبران چین تصمیم بگیرند رویکرد مداخله جویانه تری اتخاذ کنند، سخت است بگوییم که پکن چقدر می تواند تهران را مهار کند.»

ویلیام فیگوروآ، کارشناس روابط چین و ایران در دانشگاه گرونینگن هلند، گفت: در حالی که چین از نظر فروش و تجارت نفت دارای اهرمی است، استفاده از این اهرم هم از نظر سیاسی و هم از نظر لجستیکی چالش برانگیز است.

به عنوان مثال، پالایشگاه های خصوصی چین که در بازار سیاه فعالیت می کنند، به طور غیرقانونی بیشتر نفت ایران را خریداری می کنند، نه پالایشگاه های دولتی. او گفت که این پالایشگاه‌های خصوصی «به‌شدت دشوار است که کنترل شوند» و کنترل مستقیم واردات نفت ایران از چین را برای پکن چالش‌برانگیز می‌کند.

مقیاس سرمایه گذاری چینی ها در ایران که عمدتاً توسط شرکت های خصوصی هدایت می شود، همچنان یک موضوع آزاردهنده در روابط بین دو کشور است. فیگوئروا گفت که چین به طور مزمن در ایران سرمایه گذاری ناکافی کرده است، که شکایت هایی را از سوی تهران برانگیخته و بر تمایل آنها برای تن دادن به فشار چین تأثیر می گذارد.

*ترجمه: ابوالفضل خدائی

کانال عصر ایران در تلگرام